Galderse Meren

Brabants Mooiste

Sommige ritten zijn wat mooier of bijzonderder (is dat goed Nederlands?) dan de anderen. Wat mij betreft valt route Galderse Meren hier onder! Misschien is het omdat ik hem een jaar of 15 geleden zelf heb uitgezet? Maar ik hoor van meer leden dat ze de rit kunnen waarderen. De route is ontstaan nav een javadorit die langs dit naaktstrandje (jawel! Al hebben we daar vandaag weinig van gemerkt...) liep.

Vandaag een redelijke opkomst van 34 leden plus chauffeur Robbert. Ook zagen we veel kopjes die gisteren ook de Koos Moerenhout Classic gereden hebben. Voor mij persoonlijk was dat de route van 160 km die uiteindelijk 176 kilometer bleek te zijn. Daarbij opgeteld 15 km heen en 15 km terug bracht de respectabele afstand van 201 km op de teller! Jelle, Ron, Reinier, Huub, Joop, ze waren er allemaal bij vandaag! Overigens was het Markies peloton gisteren behoorlijk groot als ik vandaag hoorde wie er allemaal geweest was.

Maar terug naar vandaag. Alhoewel er al dagen slecht weer voorspeld werd, bleef het heel de rit droog en was de temperatuur met een graadje of 18 zeker niet slecht. Helaas bleef de zon achter de wolken verscholen en waaide het best stevig, maar dat mocht de fietspret niet drukken. Iets na negenen vertrekken we in de richting van de Heimolen, op weg naar een 100 kilometerrit; het is vandaag de laatste zondag van de maand en dus mag het ietsjes meer zijn!

Ondanks de vele kilometers van gisteren pak ik als ritkapitein de positie rechtsvoor. Bas komt al vrij snel naast me zitten en neemt vandaag de taak van Ludo op zich. Tot voorbij Nispen keuvelen wij tweeën gezellig op kop van de groep en houden het tempo daarbij heel netjes. Na de rommelige passage van de rotonde aldaar zak ik ietsjes naar achteren en neemt Sjel mijn positie in. Het tempo gaat wat omhoog maar aangezien de wind voornamelijk van opzij komt is het allemaal goed te doen. Bij de rotode Lange Schouw buigen we zuidwaarts en rijden helemaal door tot vlak voor Achtmaal. Daarna slaan we links af en rijden we oostwaarts over een jaar in jaar uit steeds slechter bij liggend fietspad. Mark verbaast zich dat we na enige tijd linksaf slaan. Maar dat is al jaren de weg richting Klein Zundert.

In dit gehucht rijden we nu rechtdoor om uiteindelijk in Galder uit te komen. Hier pakken we de mooie strook met kasseien mee waarbij iedereen voor zichzelf kan kiezen om over de steentjes te stuiteren dan wel de ernaast liggende fietsstrook te benutten. Zoals altijd slaat het hele peloton hier uit elkaar en juist dan krijgen twee leden achterin te maken met pech. Rob Naaijkens maakt zich hier, terecht, eventjes heel boos dat op zijn verzoek om te stoppen geen gehoor wordt gegeven. Maar uiteindelijk komt de hele groep dan toch tot stilstand en wachten we tot Arjan weer is aangesloten.

Nu volgt er eventjes een rommelige fase waarbij een groepje zo hard mogelijk het viaduct over de A16 oprijdt en even later nog harder afdaalt. Ondanks dat ik 38 km/uur rijdt stuiven veel leden met voorbij zonder dat het stilvalt. Laat maar gaan, denk ik. Zo dadelijk zullen we weten of men over voldoende parcourskennis beschikt? Dat blijkt niet het geval te zijn en bij de tweede afslag rijdt het peloton grossomodo rechtdoor terwijl we toch echt linksaf moesten.... En zo kom ik dus toch weer op kop van de groep te zitten! Jochem voegt zich naast me en we vervolgen onze weg in westelijke richting, op weg naar Rijsbergen.

Nu volgt het kronkelende gedeelte van de route langs fraaie lanen en dreven. Niemand heeft zin om over te nemen en dus geleid ik de groep vanaf de eerste rij via Sprundel richting Schijf. Na de rotonde lange Schouw voor de tweede maal vandaag gepasseerd te zijn laat ik me terug zakken. Mijn werk voor vandaag zit erop. Ik voelde beentjes best wel en ga in laatste wiel eventjes uitrusten. Wat ik verwachte gebeurde vrijwel direct: Het tempo ging een stuk omhoog. Maar wat wil je ook anders met twee beulen van rond de 2 meter op kop: Sjel en Bas heersen op de eerste lijn!

We naderen de splitsing en maken ons op voor de finales. Bij de A weer een boel leden en hoewel ik eigenlijk van plan was om met de B mee te gaan, ging mijn stuur automatisch rechtdoor, aanpikkend bij de laatste man van het A-pelotonnetje dat ik op zijn 16 man schatte. Achteraf een goede keuze want in eerste instantie want ik kan eigenlijk moeiteloos volgen. Het tempo ligt dan ook niet echt hoog. Reinier heeft ondanks de 200 km van gisteren toch gewoon gekozen met de A mee te gaan, heel dapper van hem! Maar hij is niet de eerste die aangaat. Die eer is weggelegd voor Roy die echter al snel klem komt te zitten achter een auto die hem behoorlijk ettert!

Wanneer Roy uiteindelijk los is van die vervelende auto pakt hij een leuk gaatje. Jan Kees duikt achter hem het gat in maar lukt het niet om aan te sluiten. Blijkbaar ziet Roy het niet zitten om op Jan Kees te wachten en het resultaat is dat even later allebei de vluchters zijn terug gepakt. Daarna (en ook al daarvoor) is Rob Naaijkens de actiefste man. Hij sleurt er behoorlijk aan maar helaas voor hem staat de wind teveel recht van voren zodat iedereen uit de wind kan zitten.

Bij het oprijden van het fietspad bij de Pin is het druk. Hier rijden diverse toeristen zodat de A opeens gesplitst rond rijdt. Een mannetje of 8 in het zog van Rob op de rijbaan, de rest in het zog van Jelle op het fietspad: daar waar het dus ook hoort! Het verzoek van mijn kant is om in dit soort situaties gewoon even in te houden en voor het fietspad te kiezen. Even later maken we er weer een potje van wanneer we de Westelaar willen opdraaien en de voorste rijders de twee tegemoet komende fietsers niet zien of negeren.... Fraai was het in ieder geval niet. Beste mensen, blijf opletten en blijf hoffelijk jegens medeweggebruikers!!

Langzaam wordt het welduidelijk dat het zal gaan uitdraaien op een sprint. Niet iedereen legt zich daar bij neer maar uiteindelijk zal het niemand lukken om een gat te slaan. Over de volle breedte van de weg (gelukkig ging het allemaal weer goed...) maakt de groep zich op voor die sprint. Het is voorzitter René die van veraf de sprint aantrekt voor Charl. Dat doet hij zo hard dat drie man zich afscheiden: René, Jan Henning en Charl. Roy houdt daarachter zijn benen stil en even lijkt het erop dat ze gevlogen zijn. Ik laat het echter niet zover komen en spring in het gat. Joop volgt me en met zijn tweeën rijden we in rap tempo naar de koplopers. René heeft dan al laten lopen en vlak voordat Joop en ik aansluiten dendert Roy met Jan Kees over ons heen.

Roy is echter te laat begonnen aan zijn jump want hoewel hij nog wel Jan Henning weet in te halen is hij te laat om ook Charl voorbij te gaan. De tweede voor Charl is binnen, voor Roy en Jan. Jan Kees wordt vierde. Al met al weer een mooie finale (wanneer we de twee akkefietjes met andere weggebruikers buiten beschouwing laten) op een mooie ochtend. Daarna rijden we rustig weer terug richting het Strandhuys. Daar beschouwen we de rit nog eens na onder het genot van koffie en thee!

Daan.