Stampersgat

VALT HET WEL OF VALT HET NIET

>Filmpje op YouTube: https://youtu.be/HBO00aJ7eV0

De titel vat de rit van deze zondag goed samen. Dat vallen slaat gelukkig niet op onderuitgaan of andere onheil van fysieke aard, maar op het feit dat de verwachtingen de afgelopen dagen ronduit slecht waren. Na een week van prachtig weer was het sinds zaterdag toch beduidend minder geworden. Voor de hooikoorts geen onaangename verandering maar verder is een beetje zon en een lekkere temperatuur natuurlijk prettiger!

Met die temperatuur bleek het mee te vallen en uiteindelijk viel er pas regen toen we al weer bijna op de Plaat terug waren. Ik denk dat de B-finalisten zelfs droog in het Strandhuys zijn aangekomen! Bijna drie uur eerder waren we van start gegaan met zo’n 35 leden. Een fraaie opkomst zo begin juni. De bus werd bestuurd door Frank Tack die vandaag weinig te doen zou hebben. Stampersgat stond op het programma, een ritje van ruim 85 km door West Brabant, die met een hele ruime boog steeds om Roosendaal slingert.

Het zijn vertrouwde gezichten op kop. Het rood-wit-blauw van Bas valt uiteraard direct op en ook zie ik Rene Koole een paar keer op de eerste rij zitten. Verder is het lastig voor mij om vanuit mijn plekje achterin de groep te zien wie er nog meer noeste arbeid verrichten ter meerdere glorie van de club. Hoewel de groep niet echt heel groot is, is het achterin met enige regelmaat stevig aanzetten na weer een scherpe bocht of ander obstakel. Wie vandaag intervaltraining wilde doen deed er goed aan om in de staart te komen zitten!

Ritkapitein Jan Hermes loodst ons feilloos langs de wegomleiding in Oud Gastel. Net als bij ons in Bergen kost het blijkbaar heel veel moeite om een weg aan te pakken. Voor zover ik mij kan herinneren rijden we al het gehele seizoen met een grote boog om het centrum heen. Daarbij is het mijn persoonlijke mening dat deze varianten eigenlijk prettiger zijn dan het originele parcours, zeker omdat we zo het stoplicht met de N641 omzeilen. Die paar extra kilometers lijken me geen bezwaar!

De route door het industriegebied van Roosendaal wijkt nogal af van de ooit uitgezette route op Routeyou.com. Maar even later zijn we gewoon nabij Bosschenhoofd om iets verderop de A58 over te steken. Reinier hebben we dan al regelmatig voor, achter, naast en waar dan ook nabij het peloton zien filmen. (Het resultaat is te bewonderen op youtube, zie link eerder op deze pagina!) Hij maakt weer de nodige kilometers extra om de mooie plekjes te vinden en het zal ook best wel de nodige inspanningen gekost hebben om telkens weer even voorop te rijden of achteraan aan te sluiten!

De aanloop naar de finales gaat weer met een hoge snelheid. Die snelheid is er bij de A na de splitsing al heel snel uit. De wind waait best stevig door en in eerste instantie heeft niemand behoefte zijn neus als eerste de wind in te drukken. Aangezien ik gisteren in de Vogezen 160 km heb gefietst en zo’n 4500 hoogtemeters heb overwonnen is mijn tactiek eenvoudig: Achterin plakken en vooral goed opletten. Dat laatste is hard nodig want net als de laatste weken is de interesse in de A-finale weer overweldigend. Ik schat weer zo’n mannetjes of 20 gaat voor de eer van een overwinning. Met de aanwezigheid van Roy, Rob, Johan, Huub en Jan Henning kan het niet anders dan dat het vroeg of laat ontploft.

Gelukkig komt de wind nu recht van voren zodat ik steeds goed kan positioneren achter in de groep. Zoals al gezegd let ik goed op want wanneer het voor het eerst ruim boven de 40 per uur gaat ontstaan er direct scheuren. Het op-en-neer gerij van Reinier tijdens de rit om foto’s te maken breekt hem nu al op. Maar ook Chiel, Kees en Mark hebben het direct zwaar. Gelukkig voor hen valt het weer snel stil. De eerste serieuze poging komt van Charl en Roy. We rijden inmiddels noordwaarts en de wind komt nu van links. Dit is het gevaarlijkste stuk want de kans op waaiers en breuken in de groep is aanzienlijk. Ik spring af en toe van groepje naar groepje en weet me redelijk goed te handhaven.

Roy en Charl rijden nog steeds voorop terwijl er daarachter niet georganiseerd gereden wordt. Dat betekent niet dat beide koplopers de zege krijgen. Diverse kleppers proberen het gat te overbruggen door weg te springen. Rob is in ieder geval weer erg actief maar hij is zeker niet de enige. Op het fietspad is het Jan Henning die na wat aansporingen van Rob de snelheid flink opschroeft. Achter hem is het flink aanpoten om in het wiel te blijven. Het heeft wel affect want vlak voor we de Westelaar opdraaien zijn de koplopers eraan voor de moeite. Het valt dan weer stil zodat enkele gelosten weer kunnen aanpikken.

Het spel van aanvallen en stilvallen gaat nu gewoon verder. Af en toe rijdt een groepje iets afgescheiden maar echt weg komt in eerste instantie niemand. Uiteindelijk is het volgens mij Huub die, we zijn al ver op de Westelaarsestraat, een gaatje krijgt. In eerste instantie is het Lars die springt en aansluit, even later gevolgd door Rob. Dit blijkt de winnende groep te zijn. Er wordt nu vooral gekeken naar Roy en Johan die echter blijkbaar geen zin hebben om de groep terug te brengen. Een sprint van drie gaat dus de beslissing brengen. Zou Huub eindelijk eens kunnen profiteren van het feit dat er drie niet-sprinters om de eer gaan rijden? Maar Huub is heel constant in zijn rijden en ook vandaag wordt hij weer derde (met respect uitgesproken!!) want het is Rob die Lars aftroeft en zijn tweede rit pakt.

Achter hen vindt even later een slap sprintje plaats. Jochem rijdt als vierde over de streep terwijl de rest daarna ook binnendruppelt. De gaten zijn vandaag toch nog aanzienlijk want het duurt enige tijd voor de laatsten weer aansluiten op de Gagelbosweg. Alleen Reinier rijdt dan nog solo nog verder achterop. De bus is hem voorbij gereden… Bij het Strandhuys wordt zoals gewoonlijk heftig geëvalueerd. Het is inmiddels hard gaan regenen….

Daan