Malland

Vandaag staat een van de laatste langere ritten voor dit seizoen voor de boeg. De weergoden zijn ons wederom goed gezind met een lekker zonnetje en een niet al te frisse septemberzondag. Lekker nazomeren dus met een goed gevuld peloton en een stug noordwesten windje. Lekker nautisch.

Huub is vandaag ritkapitein en Sjel de chauf van dienst. Laatstgenoemde lijkt hier niet al te rouwig om te zijn na wat zware kilometers in de Italiaanse alpen. Een tripeltje en daar voel je niks meer van, Sjel!

Bij de Schelp worden een aantal nieuwe fietsen bewonderd. Een Kuota voor onze voorzitter en Danny, nog aan het recoveren van zijn tweede plaats (proficiat) tijdens de halve marathon van Tholen, met een nieuwe Trek. Om 09:00 wordt het dan toch echt tijd om te vertrekken en leiden Huub en Bas ons over alle weggetjes die Tholen te bieden heeft. Naarmate we richting brug bij Tholen geraken, sluiten er steeds meer renners bij om vervolgens als compleet peloton Tholen onveilig maken. Vanuit mijn positie zie ik, wanneer ik naar voren kijk, vrijwel alleen maar Bas en Huub op kop rijden, af en toe bijgestaan door wat anderen. Kudos voor deze twee windbrekers.

Vandaag veel last van achteropkomende auto’s. Of eigenlijk auto. Een aantal keren komt onze bus voorbijrijden met de voorzitter erbij. Huh? Die zat net nog op de fiets, toch? Waar het aan heeft gelegen weet ik niet, misschien zat de Kuota niet zo lekker, (Tja, wat verwacht je van zo’n merk!) een kleine plaspauze of iets dergelijks. Ik zal het hem de volgende rit vragen.

Het parcours kent vandaag veel bochten met hier en daar wat wegen die niet zouden misstaan in de strade Bianchi. De onrust in mijn kop die ik voorafgaand aan deze rit had, nadat Charl me wijst op de staat van mijn achterband, was na het grindpad zo goed als verdwenen. Als dit bandje zelfs deze weg overleefd…

Na een paar lussen op het eiland komt nu toch echt de finale in zicht. Iedereen lijkt zich te positioneren voor de splitsing ten behoeve van de finale in Halsteren. De brug bij Oud Vossemeer blijkt hier een stokje voor te steken en Joop, Daan (en Frank, toevoeging redactie) zijn hier het slachtoffer van. Joop gaat onderuit bij een irritant hoge drempel/ hobbel en neemt Daan (en Frank) mee in zijn val (dit is wat ik meekreeg, of dit klopt weet ik niet zeker) De renners die al de splitsing zijn gepasseerd worden teruggefloten (behalve Richard, die geeft aan alvast voor de finale door te rijden en de eventuele winst ook zal opeisen indien hij als eerste over de streep rijdt). De schade wordt opgenomen en, gelukkig, lijkt dit mee te vallen. Een paar schrammen en schaafplekken. Ik hoop dat dit ook voor de fietsen geldt. Sjel is al vlot met EHBO-koffer present en zorgt voor de nodige verzorging.

Tijd voor de finale. En wat voor een. Van begin tot eind lijken er renners weg te willen rijden. Het begint met Rob die de longblaasjes van menig A-renner even een boost geeft. Na wat gejojo op kop, komen er af en toe wat geluiden van achteruit dat er moet worden doorgereden. Een mooi internationaal gebaar volgt van Rob, die op dat moment weer op kop rijdt, en geeft er nog even een snok aan.

Rob, Jan-Kees, Ron, Charl en nog een handjevol proberen steevast weg te demarreren, maar worden telkens vroegtijdig teruggepakt. Nadat van de Rubeerdijk af wordt gedraaid lijkt alles stil te vallen. Het lijkt nu wachten op de volgende die weg wil spurten. Het peloton dikt in, rijdt vier tot vijf renners dik. Dit is het moment en zie aan de linkerkant een gaatje waar ik me doorheen kan wurmen en sprint weg. Niemand lijkt te volgen. De inspanning begint bij het bereiken van de Heenweg toch echt z’n tol te eisen en zie al wat renners akelig dichtbij komen. Huub als eerst, daarna Jan-Kees en Jan. Laatstgenoemden zijn met een succesvolle achtervolging bezig en rijden me vlak voor het bereiken van kruising Polderweg en Erasmusweg voorbij. Jan-Kees rijdt op kop met Jan in zijn wiel. Ik weet nog net aan te haken en rijd met ze mee richting de brug. Er ontpopt zich voor me een waar schouwspel waar ze tijdens de algemene beschouwingen jaloers op kunnen zijn. Er wordt overlegd wie er het laatste stuk op kop moet gaan rijden. Jan geeft aan nog een I OW U bonnetje te willen verzilveren bij Jan-Kees en neemt niet over. Aangezien ik een sprintje wel kan vergeten tegen deze mannen rij ik ze voorbij en pers er nog wat op kop uit. Dan is de jus eruit en zie ik Jan en Jan-Kees (in deze volgorde) gebroederlijk over de finish rijden gevolgd door Charl die nog even als een duveltje uit een doosje voorbij komt zetten. (Het zal Wouter in ieder geval op prijs stellen dat ik niet in de top drie voorkom in mijn prille Markiescarriere)

Uitslag bij de B:
​1.​John
​2.​Joop
​3.​Gastrenner (aparte achternaam)

Gefeliciteerd Jan en John!

Folke